
Gerwin van der Pol: Als filmdocent aan de afdeling Mediastudies aan de Universiteit van Amsterdam heb ik Filmreflectie opgericht om met inleidingen in filmhuizen te reflecteren op films. Al meer dan twintig jaar verzorg ik onderwijs over alle aspecten van film: stijl, geschiedenis, filmanalyse, fictiefilm, nationale cinemas, verhaalstructuren en animatiefilm. Maar bij dit alles probeer ik vooral de psychologie van de toeschouwer te begrijpen en verklaren.
De meeste mensen kunnen probleemloos films begrijpen. Van jongsaf worden we geconfronteerd met beelden, verhalen en fictieve werelden. De kijker begrijpt en voelt mee met wat personages beleven. Na afloop kan iedereen navertellen wat er in de film gebeurde.
Daarmee is niet alles gezegd over een film. Het verhaal is niet altijd de essentie van een film, het verhaal is vaak ook een manier om de aandacht van de toeschouwer vast te houden, en ondertussen iets anders in beeld te brengen. Vaak zijn dat de personages, maar evengoed kan het zijn dat de film een maatschappelijk probleem onder de aandacht brengt, of een bepaalde levensvisie uitdrukt.
Een recensent is een adviseur die te laat komt.
Tijdens mijn werkzaamheden als filmanalist en recensent, merk ik regelmatig dat in films verkeerde beslissingen zijn genomen, die een goede adviseur had kunnen voorkomen. Liever dan als recensent daarover ontevreden te zijn, denk ik met scenarioschrijvers mee tijdens verschillende stadia van het schrijfproces.